1مربی زبان‌های خارجی دانشکدة زبان‌های خارجی، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران،
2کارشناس ارشد زبان و ادبیات انگلیسی دانشکدة ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
چکیده
هاوارد برنتون از نمایشنامهﻧﻮیسان جنجالی انگلیسی پس از خیزش دانشجویی سال ۱۹۶۸ است. او در نمایشنامهﻫﺎیش همواره با رویکردهای بسیار انتقادی ﺑﻪ مواضع قدرت هجوم ﻣﻰبرد. چهره‌ها و رویدادهای مهم و متداول در درونمایهﻫﺎی نمایشنامهﻫﺎی او بت‌شکن و اسطورﻩزدا هستند. در این گفتار، پژوهندگان در پرتو تاریخﺑﺎوری نوین تلاش ﻣﻰکنند تا نشان دهند برنتون در ادبیات مردﻩشور (۱۹۸۴) با ترسیم دورة رمانتیسم و چهار چهرة ادبی- شلی، بایرن، ماری شلی، و کلر کلرمونت- سردرگمی و تباهی آرماﻥخواهی آن نویسندگان را با روشنفکران و دیگر نمایشنامهﻧﻮیسان ﻫﻢعصرشان همانند ﻣﻰکند و به واکاوی آسیبﺷﻨﺎسی روشنفکری در جامعه و چگونگی مبارزة روشنفکر در برابر پدیدة خودکامگی ﻣﻰپردازد. این گفتار موازنة دیگری را نیز در نمایشنامه بررسی ﻣﻰکند که میان حکومت خودکامة کستلری در انگستان اوایل قرن نوزدهم و خودکامگی مارگارت تاچر وجود دارد. همچنین، ﺑﻪ این موضوع نیز پرداخته ﻣﻰشود که در ادبیات مردﻩشور، وجود شکاف ژرف میان روشنفکران و مردم سبب آشفتگی و تباهی در جامعه شد. برنتون تلاش ﻣﻰکند با بازنگری در شیوه‌های پایداری روشنفکرانه، مانند استفادة روشنفکر از رسانه، شیوة مبارزه با خودکامگی را از نو بیان کند و پیوندی نو را با مردم ترسیم کند.
Reconsideration of the intellectual resistance and degeneracy of the idealism in Howard Brenton’s Bloody Poetry
نویسندگان [English]
Jalal Farzaneh Dehkordi1؛ ramin farhadi2
1Lecturer of Foreign Languages, Faculty of Foreign Languages, Imam Sadiq University, Tehran, I.R. Iran
2M.A student of English Language and Literature, Faculty of Literatures and Foreign Languages, Islamic Azad University, Karaj Branch, Karaj, I.R. Iran
چکیده [English]
Howard Brenton as one of the controversial English dramatists of the May 1968 uprising attacks the power discourses in his plays. Demythologization and iconoclasm of the great figures and historical events are two dominant themes in his dramas. In this research, the researchers in light of historical studies attempt to depict how Brenton in his play Bloody Poetry (1984) and by dint of dramatization of the young Romantics—Shelley, Byron, Mary Shelley, and Claire Clairmont— draws a parallel between the degeneracy and disappointment of Romantic idealism and Brenton’s contemporaries and present intellectuals in order to scrutinize the deficiencies of intellectualism and its encounter with authoritarianism. In this respect, Brenton simply equates the authoritative government of Castlereagh of the early 19th century with the Neoconservative administration of Margaret Thatcher in the 1980s. Thus, this research, too, explores the ineffectuality of the intellectual labour and the extant rift between intellectuals and the people that Brenton attempts to depict with the purpose of reforming the intellectual resistance, including the use of media, and making new bonds with the people.
کلیدواژه‌ها [English]
Intellectual, Power discourse, romanticism, Idealism, Percy Shelley, Howard Brenton, Bloody Poetry
مراجع
Ahmadi, Babak. (1390/2011). Kar-e Roshanfekri (The Intellectual Labour). 4th rpt. Tehran: Markaz Publications.
Ameriks, Karl. (2005). “Introduction: interpreting German Idealism.” TheCambridgeCompanion to German Idealism. Ed. Karl Ameriks. Cambridge: CUP. 18-36
Aragay, Mireia and Pilar Zozaya. (2007). “An Interview with Dan Rebellato.” British Theatre of the 1990s. Eds. Aragay et al. Hampshire: Palgrave McMillan. 159-71
Blain, Neil and Hugh O’Donnell. (2003). Media, Monarchy and Power. Bristol: Intellect.
Boon, Richard. (1991). Brenton: The Playwright. London: Methuen.
Coser, Louis. (1965). Men of Ideas: A Sociologist’s View. New York: Free Press.
Curran, James. (2002). Media and Power. London: Routledge.
Curti, Merle. (1955). “Intellectuals and Other People.” The American Historical Review. New York. Vol. 60, No. 2. 259-282
Foucault, Michel. (1980). Power/ Knowledge. Ed. Colin Gordon. Brighton: Harvester.
Fry, Geoffrey. (2008). The Politics of the Thatcher Revolution: An Interpretation of British Politics, 1979–1990. Hampshire: Palgrave.
Ghaderi, Behzad. (1384/2005). Ba Cheragh Dar Ayenehaye Ghanas (With Lamp ThroughDistorted Mirrors). Tehran: Ghatre Publications.
Held, Virginia. (1983). “The Independence of Intellectuals.” The Journal of Philosophy. Vol. 80, No. 10. 572-82
Holms, Richard. (1974). Shelley: The Pursuit. London: Penguin Books.
Kluge, A. and O. Neght. (1993). Public Sphere and Experience: Toward an Analysis of the Bourgeois and Proletarian Public Sphere. Minneapolis: University of Minneapolis Press.
Mills, Sara. (2003). Michel Foucault. London and New York: Routledge.
Pattie, David. )2006(. “Theatre Since 1968.” A Companion to Modern British and Irish Drama. Ed. Mary Luckhurst. Oxford: Wiley-Blackwell, 385-97.
Reinelt, Janelle. (1994). After Brecht: British Epic Theater. Ann arbor: Michigan University Press.
Said, Edward. (1383/2005). Neshane-haye Roshanfekran (Representations of the Intellectual). Trans. Mohammad Eftekhari. Tehran: Agah Publishers.
Sandhu, Angie. (2007). Intellectuals and the People. New York: Palgrave MacMillan.
Sartre, J. P. (1380/2001). Dar Defa az Roshanfekran (In Defense of Intellectuals). Trans. Reza Seyyed Houseini. Tehran: Niloofar Publications.
Shelley, Percy Bysshe. (1892). The Best Letters of Percy Bysshe Shelley. Ed. Shirley Carter Hughson. Chicago: McClurg.
---. (1920). A Philosophical View of Reform. Ed. T. W. Rolleston. London: OUP.
---.(1977). “A Defence of Poetry.” Shelley’s Poetry and Prose. Eds. Donald Reinman and Sharon B. Powers. New York: W. W. Norton. 480-508
Sirinelli, Jean-Francois. )1990(.Intellectuels et Passions Françaises. Paris: Fayard.
ابتدای صفحه