رویکردی ادبی به هم‌کنشی گفتمانی انسان: کاربردهای آموزشی و پژوهشی

نویسنده

دانشگاه اراک، کارشناس ارشد

چکیده

این پ‍ژوهش دیدگاه‌های پژوهشگران در گستره‌های ادبیات، زبان‌شناسی، و آموزش زبان در بارة هم‌کنشی ادبی با گفتمان انسانی را با رویکردی توصیفی، تحلیلی، و تطبیقی تجزیه و تحلیل کرده‌است. برای رسیدن به این هدف متغیرهای تجربة گفتمان، آثار آموزشی و پژوهشی گفتمان جامع اجتماعی ادبیات، شناخت انسان، منظورشناسی در چارچوب ادبیات و بینامتنی مطالعه شده‌اند. به کمک کشف الگوهای گفتمانی و منظور شناختی مختلف، استنباط آموزشی و پژوهشی مطالعة حاضر این است که از نظر محققان، گفتمان ادبی دارای نظام خلاق و گسترده‌ای از رابطه‌ها، راهبردها و روش‌شناسی خاصی است که منجر به شناخت جامع‌تر انسان می‌شود. تحلیل رویکردهای محققان، رابطة علت و معلولی بین متغیرهای ادبیات و نظام ارتباطی انسان را اثبات می‌کند. بنابر این، شناخت گفتمان ادبیات، به محقق در شناخت متغیرهای موثر در ارتباط انسانی کمک می‌کند. شناخت این پدیده‌ها مبانی تصمیم‌گیری در فرایندهای آموزشی و پژوهشی در گستره‌های ارتباطات بین فرهنگی مثل ادبیات، آموزش‌زبان، تربیت‌مترجم و ابعاد گوناگون مطالعات انتقادی در گستره‌های ادبیات، زبان و ترجمه را تحت تاثیر قرار داده و نشان می‌دهد که بدون توجه به مبانی و مقولات گفتمان منظورشناسی ادبی، تصمیمات مسئولان نظام آموزشی و پژوهشی کارایی لازم را نخواهد داشت. به دلیل این که منظورشناسی ادبی به عنوان گفتمان جامع اجتماعی باعث کشف، گسترش، و رشد و اعتلای امکانات، روش‌ها، و راهبردهای پژوهشی، آموزشی و یادگیری گشتالتی در این بخش از گستره‌های علوم انسانی گردیده است و مانع فرایند نا میمون جدایی و عدم ارتباط علوم با یکدیگر می‌شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Literary Approach to Human Discoursal Interactions: Educational and Research Implications

نویسنده [English]

  • Ali Mohammad Mohammadi
چکیده [English]

The present study is an attempt to offer a study of the researchers' views regarding the interaction between literature and human discoursal interactions through a comparative, descriptive, and analytical approach. Five variables of discourse experimentation, research and educational consequences, anthropology, pragmatics, and intertextuality are investigated. The results of the study reveal a cause and effect relationship between literature and the human discoursal interactions. From educational and scientific point of view, the study reveals that poetic discourse consists of a creative system of relationships, strategies, and a special methodology for the comprehensive exploration of the nature of human communication. Therefore, the exploration of the literary system would result in the proper and appropriate exploration of the human communication variables, which in turn would influence the decision making in the processes of curriculum development and research orientations in intercultural areas such as teaching foreign languages and literature, translator training, and critical studies in language, literature, and translation. Moreover, the results of the study show that without the application of the literary discoursal strategies and structures, educational and research outlooks in human communication will not work. Since, literature- as a comprehensive social discourse¬- helps the researchers discover and develop gestalt teaching, learning, and problem solving strategies and resources in the area of human interaction and stops the unfavorable separation of sciences. So, to solve the multivariate problems of human educational system, the authorities should assume an interdisciplinary outlook.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Anthropology
  • Human Interaction Education
  • Intertextuality
  • Literary Discourse
  • Literary Pragmatics
  • methodology