اساساً وضعیت اندیشه در زبان‌شناسی، متکی بر دو رویکرداست: عملکردی و تطبیقی. هدف دنبال شده دراین کار تحقیقی، معرفی یک رشته مسائل مربوط به‌نمایان‌سازی تشابه و اختلاف وجه در زبان روسی و فارسی می‌باشد. فقط در صورت رویکرد تطبیقی درزمینة مطالعة مقولة وجه در زبان‌های روسی و فارسی که اجازة تعیین وجوه تشابه وتضاد را می‌دهد، می‌توان پدیده‌های نا‌محسوس را در زبان‌های اشاره شده، نمایان ساخت. در زبان روسی معاصر، معمولاً وجه را به‌سه گروه اخباری، امری و التزامی تقسیم می‌کنند و هم‌چنین این گروه‌ها به دو گونة مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می‌شوند. به‌عقیدة زبان‌شناسان، مقولة وجه عبارت است از هستة مقولة عملکردی- معنایی ذهنیت، که شامل ابزار برابر دستوری بیان رابطة گفته با واقعیت است. در دستور زبان فارسی از زبان فارسی به‌عنوان زبانی تحلیلی باعناصر صرفی یاد می‌شود. اگر چه برخی از دستور‌نویسان زبان فارسی، مقولة وجه را به‌بیش از سه دسته هم تقسیم می‌کنند، اما بسیاری از آن‌ها مقولة وجه را (همچون در زبان روسی) به‌سه دسته به‌عنوان وجوه اصلی، تقسیم می‌کنند و وجه دعایی به‌عنوان وجه غیر مستقل، فقط درادبیات کلاسیک مشاهده می‌شود.
)