جایگاه خلاقیت ادبی در شبیه سازی یک اثر

نویسندگان

چکیده

نسخ برداری از یک اثر ادبی با مسئلة بینامتنی و میزان خلاقیت نسخه بردار ارتباط دارد. این موضوع همواره در ادبیات مورد بحث بوده است. یکی از نمونه های این نسخه برداری- یا به عبارتی شبیه سازی- رمان راهب(لویس) نوشتة آنتونن آرتو‘ نویسندة فرانسوی قرن بیستم است که با کمی تفاوت تکرار رمان راهب‘ اثر ماتیو گرگوری لویس ‘ نویسنده انگلیسی قرن هجدهم‘ است. ولی آنتونن آرتو‘ اثر خود را که بی شک حاصل این بازنویسی است‘ خلاقیتی ادبی به حساب می آورد. مقاله حاضر حاصل کوششی است برای نشان دادن تفاوت ها و شباهت های این دو رمان از نظر ساختاری‘ انتخاب عنوان‘ سبک ‘ هنجارهای زبان و غیره‘ این بررسی راهکاری است برای مقایسة رمان هایی از این نوع که در حقیقت بازنویسی یکی از متون پیشین است- چنین شبیه سازی هایی چندان هم اندک و بی اهمیت نیستند- آیا نویسندگان چنین آثاری را می توان آفرینندة آثاری نو تلقی کرد؟

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

The rewriting of a literary work, which has always been discussed in literature, is both connected with intertextuality and the transcriber's creativity. An example of this kind is a novel: The Monk written by Antonin Artaud in imitation of The Monk, by Matthew G. Lewis the complete simulacrum of an eighteenth century English text by a twentieth century French writer who considers his work a feat of skill. The present article is an attempt to show the existing differences and similarities between these two novels concerning their structure, choice of title, style, level of language, etc. This investigation might also be considered as a strategy for such novels
which are, in fact, the rewriting of a previous text. Such simulacra cannot be completely regarded as unimportant. Can the writer of these literary pieces possibly be called the creator of new works

کلیدواژه‌ها [English]

  • Artaud
  • Creativity
  • Intertextuality
  • Lewis
  • simulacrum