تخریب سبک پترارکیسم در ترانه ها و غزلیات جان دان

نویسنده

چکیده

در بررسی اشعار تغزلی به عنوان یک نوع ادبی که شعرای رنسانس ایتالیا مبدع آن بودند و تا قرن هفده ادامه یافت‘ متوجه این نکته می شویم که پترارک نه تنها عناصر این سنت شعری را بنیاد نهاد بلکه به نظر می رسد که او خود به نوعی جزء اساسی و جداناپذیر آن نیز شده است. از جمله عناصر مهم این سبک شعری می توان به مواردی مانند تصاویر کمال گرایانه از معشوق‘ تم تصعید و تعالی و لحن غمبار عاشق اشاره نمود. در بررسی اشعار تغزلی جان دان به تغییر این عناصر بر می خوریم که با فضای شعری پترارک متفاوت است. دان‘ به عنوان یک شاعر متافیزیک‘ در راستای مضامین شعری خود از عناصر سبک پترارکی در غزلیاتش استفاده می کند. به این ترتیب گاهی این عناصر استهزاء می شوند تا پاکی عشق را زیر سؤال ببرد و گاه با لحنی جدی تا طبیعت پارادوکسی عشق را منعکس می کند. هدف این مقاله ابتدا بررسی عناصر پترارکی در نوع ادبی شعر تغزلی است و سپس به تحلیل این عناصر و جایگاه آن در غزلیات دان خواهد پرداخت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

In the study of sonnet sequence as a genre, invented by Italian Renaissance sonneteers and practiced up to the seventeenth century, we find out that Petrarch has not only been the most influential figure who established the elements of the convention but he also seems to have become an integral part of the sonnet convention. Petrarchan elements such as the idealized images of the beloved, the theme of subJimation, and the tone of lamentation receive a totally different treatment in Donne's Songs and Sonnets that is far from the spirit of Petrarch's poetry. As a metaphysical poet, Donne uses these elements either in a mocking tone to question the purity of love or with a serious attitude to reflect the paradoxical nature of love. The objective of this paper is to elaborate briefly on the Petrarchan elements and then discuss Donne's violation of such a convention.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Donne
  • idealization
  • love poetry
  • Petrarchism
  • sonnet sequence
  • Sublimation