شاعرانگی فضا در صد سال تنهایی

نویسنده

چکیده

مقالة حاضر خوانشی موازی و تطبیقی بین رمان صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز و اثری نظری گاستون باشلار با عنوان شاعرانگی فضا است. قدم نخست بررسی تشابه بین اصطلاح «فضای شاعرانه » مارکز و «فضای محرم» باشلار می باشد. زمینة فلسفی این تحقیق‘ یعنی پدیدار شناسی‘ شیوة نگاهی که باشلار برای فضاهای انسانی انتخاب کرده است را روشن می سازد. فضاهای مورد بررسی به جای اینکه شیء باشند پدیده هایی هستند که هویت خود را با تلاقی با آگاهی انسانی کسب می کنند. در بدنة اصلی این مقاله‘ سه فضای اصلی (به عنوان نمونه هایی از فضای محرم)‘ شهر‘ خانه‘ و اشیاء مورد بررسی قرار می گیرند تا عمق شاعرانه زبان رمان روشن گردد. علاوه بر این‘ این نکته که چگونه این فضاها «جغرافیایی انسانی» پدید می آورند که در آن شخصیت ها با فضایی که در آن زندگی می کنند در تعامل و ارتباط عاطفی هستند مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

This article is a parallel and comparative reading of Gabriel Garcia Marquez's One Hundred Years of Solitude and Gaston Bachelard's theoretical work, The Poetics of Space. It starts with this presumption that there is an affinity between what Marquez terms as the "poeticized space" and Bachelard's notion of "intimate spaces". The philosophical context of his study, i.e. phenomenology, clarifies the manner in which Bachelard chooses to perceive human spaces. The spaces discussed are phenomena rather than objects and gain their identity when they become intermingled with human consciousness. Three fundamental spaces (as examples of intimate spaces), city, house and objects are studied in order to illustrate the poetic depth of the novel. Furthermore, it will be discussed the way these spaces establish a "human geography" in which characters' lives interact and interrelate emotionally with the spaces they live in.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Gabriel Garcia Marquez
  • Gaston Bachelard
  • human geography
  • intimate spaces
  • Latin American novel
  • Modern Literature
  • poetecized space