بررسی قصهء عاشق غریب و جایگاه آن در نثر لرمانتف

نویسندگان

چکیده

مقاله اشاره به منشأ و چکونگی پیدایش موضوع قصهء شرقی عاشق غریب دارد. قصهء عاشق غریب لرمانتف در سال 1837 نوشته شد، سالی که نثر اولیة لرمانتف یعنی (و ا دیم و شاهزاده لیگوفسکایا) را از قهرما ن عصر ما جدا نمود. در این زمان تحولی در افکار هنری لرمانتف صورت گرفت که بی تأثیر بر نثر دورهء دوم نویسنده نبود. اگر موضوع اصلی برخوردهای عشقی نثر اولیهء او خیانت عشقی است، ولی هر برخورد عشقی در قهرمان عصرما نمونه ای از عشق "غیرایدآل " است. این نمونه ها نظم قانونمندی را در آثار نویسنده به وجود آورده است. عاشق غریب بی شک نقش "راهنمای والایی " برای نثر لرمانتف دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

This essay deals with the origin and development of Ashikh-Kherib by Lermantov. This story was written in 1837. Lermontov’s earlier prose (e.g. “Vadim” and “Princess Ligofaskia”) separated the concept of “The hero of our time” from fiction. In this period there was a drastic upheaval in Lermantov’s artistic thoughts which was influential in the second stage of his writing. If the main topic of his encounter with love is treachery, any encounter with the concept of love in his Hero of our time is the best example of a “not ideal” love. These examples have created a lawful disipline in his writing which indoubtably serves as an original guide for his prose.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ashikh-Kherib
  • Lermontov
  • Love
  • Prose
  • tale