حالت به‌ای ذینفع و مخاطب در زبان روسی و طرز بیان آن در زبان فارسی

نویسنده

چکیده

مقالة حاضر به تشریح وجه تمایز حالت به‌ای ذینفع ????????? ????????????????? ????) و مخاطب (????????? ????????)در زبان روسی و طرز بیان آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در زبان فارسی می‌پردازد. هر دو حالت به‌طور معمول از چهار عضو تشکیل شده‌‌اند. عضو اصلی و مهم جمله، واژه‌ای است که در حالت به ای خواه ذینفع یا مخاطب صرف شده باشد، این هنگامی است که در هر دو ساختار از فعل استفاده کنیم. فعل جمله در اینجا دارای هدایت دستوری دو گانه (??????? ??????????) خواهدبود. در زبان فارسی، می‌توان نهاد را از ساختار حذف کرد. در این صورت شناسة فعل، نقش نهاد را ایفا می‌کند. در زبان روسی، در صورتی‌که فعل جمله در زمان حال یا آینده به‌کار رفته باشد، می‌توان نهاد را از ساختار حذف کرد. در این صورت شناسة فعل نقش نهاد را ایفا می‌کند. در زبان روسی، حذف نهاد از جملاتی که فعل آن‌ها در زمان گذشته بیان شده‌اند، مجاز نیست. وجه تمایز حالت به ای ذینفع از ساختار مشابه در زبان فارسی، در آن است که در زبان روسی یکی از اعضای شرکت کننده در جمله ضمیر شخصی است، در‌صورتی‌که در زبان فارسی، به‌جای ضمیر شخصی، ضمیر ملکی به‌کار رفته است. در زبان روسی در جملات دارای حالت به ای مخاطب، حرف اضافه به‌کار نمی‌رود، حال آنکه در ساختارهای مشابه زبان فارسی، حرف اضافه به‌کار می‌رود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

The present study is related to explaining the differences between the "dative case concerned person" and the "dative case addressee" in Russian language and the ways they may be expressed in Persian. The article argues that the above cases are usually comprised of four parts, with the main and the most important part of a sentence being a word which is used in the dative case either for the concerned person or addressee.
In the case that we use a verb for both cases, the verb will have "the grammatical double conducting". In Persian language, we can ignore the subject from the structure. In this case, the suffix of the verb plays the role of subject. In Russian Language, we can do so only if the tense of the sentence is present or future. In Russian language, we cannot ignore the subject from those sentences in past tense. The difference between "dative case concerned person" with the same structure in Persian language is that in Russian one of the participants is personal pronoun, but in Persian it is possessive pronoun. In Russian sentences with "dative case addressee," the preposition is not used. But in Persian language it is not so and we use prepositions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • dative case addressee
  • Dative case concerned person
  • grammatical double conducting
  • predicate
  • subject