مقالهء حاضر به بررسی مقایسه ای مقولهء صفت در زبان های فارسی و آلمانی می پردازد. شناسایی صفت در زبان آلمانی با ملاک های ساخت وا ژی و نحوی صورت می گیرد. اما در زبان فارسی اغلب مرز دقیقی بین صفت و سایر مقولات دستوری وجود ندارد و شناسایی صفت به سادگی ممکن نیست. با این حال فارسی زبانان، ابزارهای مختلفی برای تشخیص این مقوله به کار می گیرند. در زبان ألمانی صفت وصفی به اعتبار جنس دستوری، شمار و حالت صرف می شود، درحالی که در زبان فارسی هیچ گونه مطابقت دستوری بین صفت، هستهء اسمی مشاهده نمی شود. با وجود این، صفت در هر دو زبان دارای شباهت هایی است، برای مثال، صفت در هر دو زبان، از نظر نحوی دارای نقش های و صفی، اسنادی و قیدی یکسانی است. همچنین در هر دو زبان صفت های تفضیلی، عالی به صورت ساخت وااژی ساخته می شوند
The present article sets out to report a contrastive analysis of adjectives in Persian and German languages. Adjectives in German are identified by morphological and structural criteria. While in Persian there is often no specific borderline between adjectives and other grammatical categories and it is not easy to identify adjectives. Persian speakers, however, use various skills for the identification of this category. In German language, an attributive adjective is conjugated according to its grammatical gender, number and case; whereas, in Persian, no agreement between an adjective and the noun it modifies can be observed. In spite of that, adjectives have some similarities in the two languages. For example, adjectives in both languages have attributive, predicative and adverbial functions. Also, comparative and superlative adjectives are morphological in Persian and German.
ابتدای صفحه