%0 Journal Article %T روایت پسامدرنیستی در دو فیلم سینمایی ایرانی %J پژوهش ادبیات معاصر جهان %I دانشگاه تهران %Z 2588-4131 %A دشتی آهنگر, مصطفی %A آذرافراز, شیرین %D 2020 %\ 08/22/2020 %V 25 %N 1 %P 125-158 %! روایت پسامدرنیستی در دو فیلم سینمایی ایرانی %K روایت داستانی %K مدرنیسم %K پسامدرنیسم %K فیلم سینمایی %K سنت %R 10.22059/jor.2018.251807.1644 %X فیلم‌های سینمایی علاوه‌ بر جنبه‌ی تصویری، متون روایی و داستانی محسوب می‌شوند و از این منظر در بررسی‌های ادبی، قابل توجه هستند و امروزه، در کنار، روایت­های داستانی که از قدیم محبوبیت داشتند، روایت‌های سینمایی نیز مخاطبان بسیار دارد. از این رو، با تحلیل فیلم‌های‌ سینمایی، پژوهش­گران ادبیات می‌توانند وضعیت فرهنگی جامعه را بکاوند. یکی از انواع روایت‌های داستانی، روایت‌های پسامدرن است که از حدود 1960 میلادی به بعد، در ادبیات غرب ظهور کرد و اندکی بعد از آن نیز در روایت‌های سینمایی گسترش یافت. در ایران، در حالی­ که وضعیت پسامدرن به امری مسئله‌دار برای ادبیات داستانی درآمده است، به­نظر می‌رسد در سینما این پدیده، به شکل روزافزونی در حال گسترش است. از آنجایی که هنوز به درستی مشخص نیست که فیلم‌های سینماییِ تولید شده با شگردهای پسامدرنیستی در ایران، ذاتاً روایت‌هایی پسامدرن هستند یا صرفاً رنگ و لعابی تقلیدی از شگردهای پسامدرنیستی دارند، این پژوهش قصد دارد به بررسی رویکرد­ها و شگرد­های پسامدرنیستی در دو فیلم سینمایی پرسه در مه و بی‌خود و بی جهت بپردازد و مشخص کند که آیا این متون را می­توان روایت­های سینمایی پسامدرنیستی قلمداد کرد یا خیر. %U https://jor.ut.ac.ir/article_77631_28437d3801b93a408c442b76089edc3d.pdf