%0 Journal Article %T بازتاب بُن‏ مایه‏ های اعتراف و حسب حال (Confessional Poetry) در شعر انگلیسی و فارسی: بررسی سروده ‏هایی از رابرت لووِل و سهراب سپهری %J پژوهش ادبیات معاصر جهان %I دانشگاه تهران %Z 2588-4131 %A ذوالفقارخانی, مسلم %D 2019 %\ 06/22/2019 %V 24 %N 1 %P 95-118 %! بازتاب بُن‏ مایه‏ های اعتراف و حسب حال (Confessional Poetry) در شعر انگلیسی و فارسی: بررسی سروده ‏هایی از رابرت لووِل و سهراب سپهری %K شعر قرن بیستم %K شعر اعتراف %K حسب‏ حال %K رابرت لووِل %K سهراب سپهری %R 10.22059/jor.2018.212043.1417 %X شعر اعتراف (Confessional Poetry) همگام با دیگر انواع شعری در قرن بیستم پا به منصة ظهور گذاشت تا شاید مرهمی بر دردهای انسان آشفته، و گریزگاهی از جهانی پیچیده باشد. ماشا لوییس روزنتال (Macha Louis Rosenthal 1917-1996) چنین اصطلاحی را نخستین بار هنگام بررسی و تحلیل دفتر شعر رابرت لووِل (Robert Lowell 1917-1977) (1295-1356 ش.) با عنوان تأمّلات زندگانی (Life Studies) (1959) به‏ کار‏ برد. برخی از مهم‏ترین خصیصه‏ های این نوع شعری عبارت‏ اند از بیان آشکار احساسات و احوالات درونی، بازتاب آمال و آرزوهای شاعر، اشاره به حریم‏ های فردی و خانوادگی در شعر، به کارگیری اسامی و نام‏ های خاص از جمله مکان و زمان و افراد، بهره‏ گیری از زبانی ساده و بی‏ پیرایه، حقیقت‏ نمایی (Verisimilitude) و جلب اعتماد خواننده. منظومة بلند «صدای پای آب» سهراب سپهری و شعر «آخرین بعد از ظهر من با عمو دِوِروکس وینسلو» اثر رابرت لوول به‏ عنوان نمونه‏ هایی برتر از این گونة شعری برای بحث و بررسی در این مقاله انتخاب شده ‏اند. %U https://jor.ut.ac.ir/article_71932_a7d97c461afdb407060cc24b54cdfd39.pdf