%0 Journal Article %T کاربستِ الگوی معناکاوی کریستوا در خوانشِ شعری از رضا براهنی %J پژوهش ادبیات معاصر جهان %I دانشگاه تهران %Z 2588-4131 %A آلگونه جونقانی, مسعود %D 2019 %\ 01/21/2019 %V 23 %N 2 %P 277-302 %! کاربستِ الگوی معناکاوی کریستوا در خوانشِ شعری از رضا براهنی %K کریستوا %K معناکاوی %K وجه نمادین %K وجه ایمایی %K رضا براهنی ‏ %R 10.22059/jor.2019.131789.1260 %X کریستوا از مهم‌ترین پژوهش‌‌گران در حوزۀ نشانه‌شناسی به شمار می‌رود. نشانه‌شناسیِ کریستوا ‏تحت عنوان معناکاوی شناخته می‌شود. معناکاوی علاوه بر بررسی شبکه‌های دلالتی، به شبکه‌های ‏غیردلالتیِ رانه‌محور نیز توجه دارد. به همین دلیل، در معناکاوی با دو وجه روبه‌رو هستیم: وجه نمادین ‏و وجه ایمایی. وجه نمادین اساساً متوجهِ زبان، دلالت و قراردادهای اجتماعی است، اما وجه ایمایی متوجهِ رانه‌ها، ‏سائق‌ها و عواطفی است که به نحوی وارد زبان شده‌اند. از آنجایی‌که به زعم کریستوا، شعر نوعی عصیان در برابرِ زبان ‏است و بدین ترتیب امکانِ جریان یافتنِ وجه ایمایی را در بسترِ زبان فراهم می‌آورد، در پژوهش حاضر کوشیده شده ‏است، شعری از رضا براهنی، به طور موردی، بر اساس الگوی وی بررسی شود. این ‏بررسی نشان می‌دهد وجه ایمایی از طریقِ شگردهایی مانند اصوات مستقل،‏بی‌معنایی، قطع و سکوت، تکرار، وزن، هم‌آوایی و هم‌معنایی در بستر زبان پدیدار می‌شود. کاربستِ این الگو در زمینۀ شعرپژوهی از اهمیّت ویژه‌ای در نقد عملی برخوردار است. ‏ %U https://jor.ut.ac.ir/article_69888_352524947268d4c6f35bcc9b80adf83e.pdf